سی خرداد و وپلپنت پاریس
سه شنبه, ۱۲ خرداد ۱۳۹۴، ۱۱:۴۵ ق.ظ
کارتن خواب ها و معتادان شهر پاریس و
شهرهای اطراف امروز روز خوبی خواهند داشت، اگر از کشورهای همسایه باشند یک
شب هتل با اقامت در شهر زیبای پاریس، چند پرس غذای مجانی و هزینه ایاب و
ذهاب مجانی با نوشیدنی، برای یک کارتن خواب یا معتاد و بی خانمان اروپایی
چه چیز از این بهتر، او حتی برایش مهم نیست چه کاری باید انجام دهد. یک
پرچم ایران را با نشان شیر و خورشید بدست می گیرد و ....
این روزها
که در آستانه 30 خرداد هستیم مدتی است که بار دیگر و برای چندمین بار
مجدداً، سازمان در فرانسه به تکاپو افتاده است تا مراسم این مناسبت نامیمون
را در جای همیشگی (ویلپنت پاریس) به اجرا در بیاورد. مراسمی پر هزینه،
گزاف و با بسیج چند ماهه، نتیجه هم کما فی السابق مشخص است، افتضاحی دیگر و
شوی مسخره ای دیگر.
عوامل سازمان مجاهدین از هفته ها پیش به تکاپو افتاده اند تا از پول های باد آورده سازمان، برای جذب دانشجوها و مهاجرین آفریقایی، آسیایی از سراسر اروپا خصوصاً اروپای شرقی کسب استفاده حداکثر کنند.
کارتن خواب ها و معتادان شهر پاریس و شهرهای اطراف امروز روز خوبی خواهند داشت، اگر از کشورهای همسایه باشند یک شب هتل با اقامت در شهر زیبای پاریس، چند پرس غذای مجانی و هزینه ایاب و ذهاب مجانی با نوشیدنی، برای یک کارتن خواب یا معتاد و بی خانمان اروپایی چه چیز از این بهتر، او حتی برایش مهم نیست چه کاری باید انجام دهد. یک پرچم ایران را با نشان شیر و خورشید بدست می گیرد و یک تی شرت که تصاویر مسعود و مریم رجوی روی آن چاپ شده را به تن می کند و مقداری جلوی دوربین ها هیاهو می کند، برای دانشجوهای آسیایی، اروپایی و آفریقایی هم زیاد مهم نیست. البته بسیاری از دانشگاههای اروپایی این ترفند مجاهدین را می شناسند و از شرکت دانشجویان خود جلوگیری می کنند، ولی به هر حال تعدادی پیدا می شوند که بخاطر تور یک روز پاریس وارد این معامله ننگین با سازمان مجاهدین بشوند.
اما باید از مجریان و مسئولین سازمان مجاهدین پرسید، مراسمی با این هزینه و کار و تلاش شبانه روزی چه حاصلی برای آنان خواهد داشت، این مراسم مفتضح که همه دنیا از کیفیت و کمیت بی حاصل آن خبر دارند چه دستاوردی برای سازمان در پی خواهد داشت، آیا مسئولین سازمان نمی دانند که این کار ارزش ندارد و راندمان آن حتی 5 درصد هم مثبت نیست؟! پس چرا اینهمه اصرار و پافشاری!
واقعیت این است که سازمان مضمحل و در بن بست با کادر رهبری پا به سن گذاشته مجاهدین، در این وانفسا که از عملیات های مرزی و پادگان های تشکیلاتی خبر نیست و توان مانور و حضور فیزیکی در ایران را ندارد، چاره ای جز برپا کردن این نمایشات مضحک و آبرو باخته را ندارد تا ولو برای یک روز هم شده در خبرگزاری های مختلف اروپا و آمریکا نامی از آن سازمان برده شود و بدین ترتیب به اربابان غربی و عربی خود بگوید که من هنوز زنده هستم و تأثیرگذار.
9 خرداد 94
نویسنده: سینا سپهر
منبع: پرونده سیاه
آدرس منبع: http://www.theblackfile.com/
عوامل سازمان مجاهدین از هفته ها پیش به تکاپو افتاده اند تا از پول های باد آورده سازمان، برای جذب دانشجوها و مهاجرین آفریقایی، آسیایی از سراسر اروپا خصوصاً اروپای شرقی کسب استفاده حداکثر کنند.
کارتن خواب ها و معتادان شهر پاریس و شهرهای اطراف امروز روز خوبی خواهند داشت، اگر از کشورهای همسایه باشند یک شب هتل با اقامت در شهر زیبای پاریس، چند پرس غذای مجانی و هزینه ایاب و ذهاب مجانی با نوشیدنی، برای یک کارتن خواب یا معتاد و بی خانمان اروپایی چه چیز از این بهتر، او حتی برایش مهم نیست چه کاری باید انجام دهد. یک پرچم ایران را با نشان شیر و خورشید بدست می گیرد و یک تی شرت که تصاویر مسعود و مریم رجوی روی آن چاپ شده را به تن می کند و مقداری جلوی دوربین ها هیاهو می کند، برای دانشجوهای آسیایی، اروپایی و آفریقایی هم زیاد مهم نیست. البته بسیاری از دانشگاههای اروپایی این ترفند مجاهدین را می شناسند و از شرکت دانشجویان خود جلوگیری می کنند، ولی به هر حال تعدادی پیدا می شوند که بخاطر تور یک روز پاریس وارد این معامله ننگین با سازمان مجاهدین بشوند.
اما باید از مجریان و مسئولین سازمان مجاهدین پرسید، مراسمی با این هزینه و کار و تلاش شبانه روزی چه حاصلی برای آنان خواهد داشت، این مراسم مفتضح که همه دنیا از کیفیت و کمیت بی حاصل آن خبر دارند چه دستاوردی برای سازمان در پی خواهد داشت، آیا مسئولین سازمان نمی دانند که این کار ارزش ندارد و راندمان آن حتی 5 درصد هم مثبت نیست؟! پس چرا اینهمه اصرار و پافشاری!
واقعیت این است که سازمان مضمحل و در بن بست با کادر رهبری پا به سن گذاشته مجاهدین، در این وانفسا که از عملیات های مرزی و پادگان های تشکیلاتی خبر نیست و توان مانور و حضور فیزیکی در ایران را ندارد، چاره ای جز برپا کردن این نمایشات مضحک و آبرو باخته را ندارد تا ولو برای یک روز هم شده در خبرگزاری های مختلف اروپا و آمریکا نامی از آن سازمان برده شود و بدین ترتیب به اربابان غربی و عربی خود بگوید که من هنوز زنده هستم و تأثیرگذار.
9 خرداد 94
نویسنده: سینا سپهر
منبع: پرونده سیاه
آدرس منبع: http://www.theblackfile.com/
