اگر جرات دارید درهای لیبرتی را باز کنید
دوشنبه, ۱ تیر ۱۳۹۴، ۰۹:۵۴ ق.ظ
به گزارش "پایگاه اطلاع رسانی
مجاهدین"؛ طی سه سال گذشته و با تعطیلی اشرف و تبع آن انتقال باقیمانده
نیروهای فریب خورده نفاق به کمپ آوارگان لیبرتی، سرکردگان گروهک تروریستی
منافقین مانع هرگونه ارتباط گیری این افراد با دنیای خارج گردیده‌اند. طی
این مدت هیچ خبرنگار و رسانه‌ای وارد لیبرتی نشده وتلاش خانواده‌ها نیز
برای دیدار با بستگانشان همه با شکست رو به رو شده است و گروهک با فرار به
جلو بارها مدعی شده است که نیروهای وزارت اطلاعات و سپاه قدس ایران تحت
عنوان خانواده های ساکنان لیبرتی قصد نفوذ به لیبرتی را دارند!!!!!
کنترل شدید اعضا توسط سرکردگان گروهک
تنها یک ادعا نیست. این همان نکته‌ای است که مارتین کوبلر، نماینده پیشین
سازمان ملل در عراق در آخرین گزارش خود به شورای امنیت به آن اذعان کرد و
گفت :«آنچه باعث نگرانی فزاینده است نقض حقوق بشر در اردوگاه حریه (اردوگاه
لیبرتی) توسط مقامات این اردوگاه است. روزانه صدها گزارش نظارتی را دریافت
می‌کند که نشان می‌دهد زندگی ساکنین این اردوگاه به شدت تحت کنترل
است.تعداد قابل توجهی از ساکنین به ناظران سازمان ملل گزارش داده‌اند که
برای ترک اردوگاه، مشارکت در روند اسکان مجدد پیشنهاد شده توسط کمیسیاری
عالی سازمان ملل، تماس با اعضای خانواده خود در خارج از عراق و یا برقرای
تماس با سایر بستگانشان حتی در داخل خود اردوگاه از هیچگونه آزادی برخوردار
نیستند.»
کنترل شدید اعضا و ممانعت از تماس آنها با دنیای خارج و عدم حضور رسانه‌ها و خبرنگاران تنها به لیبرتی محدود نمی شود. در پادگان اشرف نیز دقیقا اوضاع به همین شکل بود؛ سازمان دیدبان حقوق بشر در سال ۲۰۰۵ میلادی با انتشار گزارشی به نام “خروج ممنوع” ابعاد هولناکی از نقض حقوق اولیه اعضای منافقین در عراق و آموزه‌های شدیدا فرقه‌ای این گروهک روشن کرد.
در این گزارش تصریح شده بود که سرکردگان گروهک مانع از تماس اعضاء با خانواده و ارتباط آنها با دنیای بیرون شده و از خروج این افراد و جدا شدن آنها از رقه جلوگیری می‌کنند.
محمد رزاقی از جداشدگان گروهک نیز درباره کنترل شدید اعضا در لیبرتی می گوید: «معصومه ملک محمدی همراه با دیگر سران فرقه در کمپ لیبرتی مثل بختک بالای سر اعضاء اسیر هستند برای آن عده که نوبت مصاحبه با کمیساریای عالی پناهندگی شان می رسد نشستهای مختلفی برگزار می کنند که فرد وقتی با مصاحبه کننده روبرو شد بگوید خواستش ماندن در عراق است. این حرف را سران فرقه به اعضا یاد می‌دهند و آنها را میترسانند که اگر به غیر این بگویید از کانالهای خودمان خواهیم فهمید که چی در مصاحبه گفته‌اید و هر کس غیر از آنچه مشخص شده حرفی زده باشد، خیانتش معلوم خواهد شد! همچنین سران فرقه هر کسی را که کمیساریا مصاحبه می‌کند ساعتها مورد بازجویی قرار داده و از وی می‌خواهند که تمامی سوالاتی را که در مصاحبه طرح شده به همراه جوابهایی که داده شده برای سران منافقین نوشته و تحویل بدهد. همچنین سران فرقه به اعضاء در کمپ لیبرتی دستور داده‌اند که وقتی نمایندگان یونامی برای بازدید کمپ می‌آیند هیچ کس حق بیرون آمدن از بنگال را ندارد و فقط افرای که از قبل مشخص شده‌اند مثل اقبال ـ عباس داوری ـ رضا مردادی ـ معصومه ملک محمدی ـ فرهاد و... دور بازدیدکنندگان یونامی را می گیرند تا اعضاء نتوانند مستقیم با افراد یونامی ارتباط بر قرار کنند»
سئوال اینجاست مریم قجر تا کی به بهانه این که خانواده‌ها ماموران وزارت اطلاعات و سپاه قدس ایران هستند، مانع حضور آنها در لیبرتی خواهد شد؟ و یا تا چه زمان با کنترل شدید اعضا اجازه نخواهد داد که پای رسانه‌ها به لیبرتی باز شود؟ بالاخره روزی درها باز خواهد شد و زندانیان لیبرتی دسته دسته فرار خوهند کرد. اگر مریم قجر به خود و به منافقین تحت امر خود اعتماد دارد یک بار و تنها یک بار مزدوران خود را از بالای سر اعضا در لیبرتی دور کند و درهای آن را به روی خانواده‌ها و رسانه‌های گروهی باز کند تا ببیند با برداشته شدن این کنترل شیطانی اعضا چگونه از لیبرتی را فرار خواهند کرد.
این کنترل های شدید دقیقا به این خاطر است که مریم قجر خود به خوبی می داند که نه خود وی و نه مسعود رجوی و نه ایدئولوژی گروهک دیگر هیچ جذابیتی برای کسی ندارد و اگر کنترل ها برداشته شود فوج فوج منافقین از گروهک جدا می شوند. اگر جز این است و اگر سران گروهک ذره‌ای جرات دارند، درهای لیبرتی را باز کنند.
کنترل شدید اعضا و ممانعت از تماس آنها با دنیای خارج و عدم حضور رسانه‌ها و خبرنگاران تنها به لیبرتی محدود نمی شود. در پادگان اشرف نیز دقیقا اوضاع به همین شکل بود؛ سازمان دیدبان حقوق بشر در سال ۲۰۰۵ میلادی با انتشار گزارشی به نام “خروج ممنوع” ابعاد هولناکی از نقض حقوق اولیه اعضای منافقین در عراق و آموزه‌های شدیدا فرقه‌ای این گروهک روشن کرد.
در این گزارش تصریح شده بود که سرکردگان گروهک مانع از تماس اعضاء با خانواده و ارتباط آنها با دنیای بیرون شده و از خروج این افراد و جدا شدن آنها از رقه جلوگیری می‌کنند.
محمد رزاقی از جداشدگان گروهک نیز درباره کنترل شدید اعضا در لیبرتی می گوید: «معصومه ملک محمدی همراه با دیگر سران فرقه در کمپ لیبرتی مثل بختک بالای سر اعضاء اسیر هستند برای آن عده که نوبت مصاحبه با کمیساریای عالی پناهندگی شان می رسد نشستهای مختلفی برگزار می کنند که فرد وقتی با مصاحبه کننده روبرو شد بگوید خواستش ماندن در عراق است. این حرف را سران فرقه به اعضا یاد می‌دهند و آنها را میترسانند که اگر به غیر این بگویید از کانالهای خودمان خواهیم فهمید که چی در مصاحبه گفته‌اید و هر کس غیر از آنچه مشخص شده حرفی زده باشد، خیانتش معلوم خواهد شد! همچنین سران فرقه هر کسی را که کمیساریا مصاحبه می‌کند ساعتها مورد بازجویی قرار داده و از وی می‌خواهند که تمامی سوالاتی را که در مصاحبه طرح شده به همراه جوابهایی که داده شده برای سران منافقین نوشته و تحویل بدهد. همچنین سران فرقه به اعضاء در کمپ لیبرتی دستور داده‌اند که وقتی نمایندگان یونامی برای بازدید کمپ می‌آیند هیچ کس حق بیرون آمدن از بنگال را ندارد و فقط افرای که از قبل مشخص شده‌اند مثل اقبال ـ عباس داوری ـ رضا مردادی ـ معصومه ملک محمدی ـ فرهاد و... دور بازدیدکنندگان یونامی را می گیرند تا اعضاء نتوانند مستقیم با افراد یونامی ارتباط بر قرار کنند»
سئوال اینجاست مریم قجر تا کی به بهانه این که خانواده‌ها ماموران وزارت اطلاعات و سپاه قدس ایران هستند، مانع حضور آنها در لیبرتی خواهد شد؟ و یا تا چه زمان با کنترل شدید اعضا اجازه نخواهد داد که پای رسانه‌ها به لیبرتی باز شود؟ بالاخره روزی درها باز خواهد شد و زندانیان لیبرتی دسته دسته فرار خوهند کرد. اگر مریم قجر به خود و به منافقین تحت امر خود اعتماد دارد یک بار و تنها یک بار مزدوران خود را از بالای سر اعضا در لیبرتی دور کند و درهای آن را به روی خانواده‌ها و رسانه‌های گروهی باز کند تا ببیند با برداشته شدن این کنترل شیطانی اعضا چگونه از لیبرتی را فرار خواهند کرد.
این کنترل های شدید دقیقا به این خاطر است که مریم قجر خود به خوبی می داند که نه خود وی و نه مسعود رجوی و نه ایدئولوژی گروهک دیگر هیچ جذابیتی برای کسی ندارد و اگر کنترل ها برداشته شود فوج فوج منافقین از گروهک جدا می شوند. اگر جز این است و اگر سران گروهک ذره‌ای جرات دارند، درهای لیبرتی را باز کنند.
