امروز مهران فردا جهنم
سه شنبه, ۶ مرداد ۱۳۹۴، ۰۹:۰۰ ق.ظ
به گزارش "پایگاه اطلاع رسانی
مجاهدین"؛ امروز پنجم مرداد سالگرد عملیات غرور آفرین مرصاد است که طی آن
منافقین در کمینگاه مرصاد توسط رزمندگان سپاه اسلام به فرماندهی شهید صیاد
شیرازی تارو مار شدند.
این روزها و بعد از توفق جامع دولت
آمریکا هر روز ادعا می‌کند که ایران از تروریسم در منطقه خاورمیانه حمایت
می‌کند. لذا بد نیست به بهانه سالگرد عملیات مرصاد مروری به نقش دولت
آمریکا در تهییج و تشویق منافقین برای انجام عملیات مفتضحانه « فروغ
جاویدان»، شود.
در تیر ماه 1367 جمهوری اسلامی ایران رسماً قطعنامه 598 را پذیرفت؛ در آن مقطع گروهک تروریستی منافقین در توهم بود این که ایران به دلیل ضعف قطعنامه را پذیرفته از سوی دیگر حمایت کامل کنگره و سنای آمریکا و رژیم بعث را نیز پشت سر خود میدید. در 30 خرداد 67 ، 138 نماینده کنگره و 14 سناتور آمریکایی طی نامه‌ای به جرج شولتز، وزیر خارجه وقت آمریکا، از وی خواسته بودند که به جنبشهای مقاومت داخلی در ایران توجه کند و در همین راستا حمایت از سازمان تروریستی مستقر در عراق را اکیداً توصیه کرده بودند.
«مروین دایملی» ، نماینده کنگره آمریکا در روز دوشنبه 6 تیر ماه 67 در تظاهرات گروهک نفاق در واشنگتن شرکت کرده و طی سخنانی که از یکی از شبکه‌های تلویزیونی آمریکا هم پخش شد، اظهار داشت : " نباید دست از تلاش کشید ، مطمئن باشید که با کمی صبر و تلاش بیشتر به زودی از مهران به تهران رژه خواهید رفت .
منافقین بلافاصله نوار ویدئویی سخنرانی «مروین دایلمی» را برای کلیه کادرهای سازمان پخش کرد و جالب این که در اولین نشست عمومی رجوی با منافقین در عصر جمعه 31 تیر سال 67 و پس از پذیرش قطعنامه توسط ایران شعاری که در واشنگتن سناتورهای آمریکایی اعلام کرده بودند، مسعود رجوی دوباره بر زبان آورد.
مسعود رجوی در این نشست در اردوگاه اشرف گفت : «کارهای بزرگ در پیش داریم ، مگر ما نگفته بودیم که اول مهران ، بعداً تهران ؟ دیگر وقت آن رسیده است که به ایران برویم . طرح عملیات بزرگی را کشیده ایم که در نهایت منجر به فتح تهران و سقوط رژیم می شود . (هورای جمعیت) البته این دفعه احتیاج به ماکت و کالک منطقه ای نداشتیم ، چون این بار قرار است به تهران برویم . (دست زدن حضار و شمار امروز مهران ، فردا تهران)بر اساس تقسیمات انجام شده 48 ساعته به تهران خواهیم رسید . باید بدانید که ما از قبل تصمیم انجام این عملیات بزرگ را داشتیم و می خواستیم آن را دیرتر انجام دهیم ، اما پذیرش قطعنامه کار ما را تسریع کرد ، یعنی به دلیل شرایط سیاسی جدید مجبوریم یکی دو ماه آن را زودتر انجام دهیم . پس بایستی آخرین تلاش خودمان را هم بکنیم و یک بار دیگر کل سازمان را به صحنه بفرستیم و مطمئن هستیم که پیروزیم و از هم اکنون من این پیروزی را به شما و خلق قهرمان ایران تبریک می گویم.»
یکی از فرماندهان سپاه پاسداران نیز در تشریح نقش آمریکا در عملیات نافرجام منافقین می گوید : «11 روز قبل از حمله منافقین به داخل کشور ، باخبر شدیم که تغییرات جدیدی در آرایش ناوگان های مستقر در خلیج فارس و دریای عمان به وجود آمده است . به طور مثال ناو هواپیما بر وینسنس به طرف دهانه تنگه هرمز آمده بود و ناوهای انگلیسی حرکات مشکوکی را انجام می‌دادند. در همین موقع 53 نفر از نمایندگان کنگره آمریکا طی نامه‌ای از وزارت امور خارجه خواسته بود که دولت ریگان در جهت تقویت سازمان منافقین به عنوان آلترناتیو آینده حکومت ایران، برنامه ریزی نماید.»
اما این توهم و تبریک پیروزی و آمد و رفت ناوها و حمایت سناتورها نیز کارگر نبود و در سحرگاه روز پنجم مرداد همه منافقین در مرصاد تارورمار شدند و رویای مشترک مسعود رجوی، صدام و سناتورهای آمریکایی همه بر باد رفت. و مسعود رجوی طبق معمول همیشه با فرار از زیر بار مسئولیت به توجیه عملیات احمقانه فروغ پرداخت و در یک نشست طولانی در عراق، علت شکست را به نیروها و ضعف ایدئولوژیک آنان معطوف داشت تا سرپوشی بر حماقت خود بگذارد. رجوی آخرین نقطه پیشروی (تنگه چهارزبر) نیروهایش را بهانه کرد و اعلام داشت : «شما در تنگه چهارزبر گیر نکردید ، بلکه در تنگه توحید، زمین گیر شدید. و اضافه کرد : ضعف ایدئولوژیک شما باعث گردید تا در تنگه آرزوها و خصلتها و خواسته هایتان درجا بزنید.»
رجوی سپس با یک برنامه ریزی قبلی تعدادی از نفرات را صدا زد و از آنان سؤال کرد: « وقتی به تهران می رسیدی چه کاری برایت اولویت داشت ؟ و سؤال شونده بی درنگ پاسخ می‌داد: "قصد داشتم پیش پدر و مادرم بروم و این پیروزی را به آنها تبریک بگویم." رجوی خطاب به بقیه نیروهای حاضر از این روحیه به مثابه ماده شدن خصلتهای بورژوازی یاد نمود و آن را در تضاد با ایدئولوژی منافقین خواند و گفت : "خب ، معلوم است با این تفکر بایستی هم در چهارزبر می‌افتادیم، وقتی دیدار با فامیل بهانه‌ای برای رسیدن به هدف می شود ، بالطبع از جوهر و تقدس هدف غائی می کاهد.
در تیر ماه 1367 جمهوری اسلامی ایران رسماً قطعنامه 598 را پذیرفت؛ در آن مقطع گروهک تروریستی منافقین در توهم بود این که ایران به دلیل ضعف قطعنامه را پذیرفته از سوی دیگر حمایت کامل کنگره و سنای آمریکا و رژیم بعث را نیز پشت سر خود میدید. در 30 خرداد 67 ، 138 نماینده کنگره و 14 سناتور آمریکایی طی نامه‌ای به جرج شولتز، وزیر خارجه وقت آمریکا، از وی خواسته بودند که به جنبشهای مقاومت داخلی در ایران توجه کند و در همین راستا حمایت از سازمان تروریستی مستقر در عراق را اکیداً توصیه کرده بودند.
«مروین دایملی» ، نماینده کنگره آمریکا در روز دوشنبه 6 تیر ماه 67 در تظاهرات گروهک نفاق در واشنگتن شرکت کرده و طی سخنانی که از یکی از شبکه‌های تلویزیونی آمریکا هم پخش شد، اظهار داشت : " نباید دست از تلاش کشید ، مطمئن باشید که با کمی صبر و تلاش بیشتر به زودی از مهران به تهران رژه خواهید رفت .
منافقین بلافاصله نوار ویدئویی سخنرانی «مروین دایلمی» را برای کلیه کادرهای سازمان پخش کرد و جالب این که در اولین نشست عمومی رجوی با منافقین در عصر جمعه 31 تیر سال 67 و پس از پذیرش قطعنامه توسط ایران شعاری که در واشنگتن سناتورهای آمریکایی اعلام کرده بودند، مسعود رجوی دوباره بر زبان آورد.
مسعود رجوی در این نشست در اردوگاه اشرف گفت : «کارهای بزرگ در پیش داریم ، مگر ما نگفته بودیم که اول مهران ، بعداً تهران ؟ دیگر وقت آن رسیده است که به ایران برویم . طرح عملیات بزرگی را کشیده ایم که در نهایت منجر به فتح تهران و سقوط رژیم می شود . (هورای جمعیت) البته این دفعه احتیاج به ماکت و کالک منطقه ای نداشتیم ، چون این بار قرار است به تهران برویم . (دست زدن حضار و شمار امروز مهران ، فردا تهران)بر اساس تقسیمات انجام شده 48 ساعته به تهران خواهیم رسید . باید بدانید که ما از قبل تصمیم انجام این عملیات بزرگ را داشتیم و می خواستیم آن را دیرتر انجام دهیم ، اما پذیرش قطعنامه کار ما را تسریع کرد ، یعنی به دلیل شرایط سیاسی جدید مجبوریم یکی دو ماه آن را زودتر انجام دهیم . پس بایستی آخرین تلاش خودمان را هم بکنیم و یک بار دیگر کل سازمان را به صحنه بفرستیم و مطمئن هستیم که پیروزیم و از هم اکنون من این پیروزی را به شما و خلق قهرمان ایران تبریک می گویم.»
یکی از فرماندهان سپاه پاسداران نیز در تشریح نقش آمریکا در عملیات نافرجام منافقین می گوید : «11 روز قبل از حمله منافقین به داخل کشور ، باخبر شدیم که تغییرات جدیدی در آرایش ناوگان های مستقر در خلیج فارس و دریای عمان به وجود آمده است . به طور مثال ناو هواپیما بر وینسنس به طرف دهانه تنگه هرمز آمده بود و ناوهای انگلیسی حرکات مشکوکی را انجام می‌دادند. در همین موقع 53 نفر از نمایندگان کنگره آمریکا طی نامه‌ای از وزارت امور خارجه خواسته بود که دولت ریگان در جهت تقویت سازمان منافقین به عنوان آلترناتیو آینده حکومت ایران، برنامه ریزی نماید.»
اما این توهم و تبریک پیروزی و آمد و رفت ناوها و حمایت سناتورها نیز کارگر نبود و در سحرگاه روز پنجم مرداد همه منافقین در مرصاد تارورمار شدند و رویای مشترک مسعود رجوی، صدام و سناتورهای آمریکایی همه بر باد رفت. و مسعود رجوی طبق معمول همیشه با فرار از زیر بار مسئولیت به توجیه عملیات احمقانه فروغ پرداخت و در یک نشست طولانی در عراق، علت شکست را به نیروها و ضعف ایدئولوژیک آنان معطوف داشت تا سرپوشی بر حماقت خود بگذارد. رجوی آخرین نقطه پیشروی (تنگه چهارزبر) نیروهایش را بهانه کرد و اعلام داشت : «شما در تنگه چهارزبر گیر نکردید ، بلکه در تنگه توحید، زمین گیر شدید. و اضافه کرد : ضعف ایدئولوژیک شما باعث گردید تا در تنگه آرزوها و خصلتها و خواسته هایتان درجا بزنید.»
رجوی سپس با یک برنامه ریزی قبلی تعدادی از نفرات را صدا زد و از آنان سؤال کرد: « وقتی به تهران می رسیدی چه کاری برایت اولویت داشت ؟ و سؤال شونده بی درنگ پاسخ می‌داد: "قصد داشتم پیش پدر و مادرم بروم و این پیروزی را به آنها تبریک بگویم." رجوی خطاب به بقیه نیروهای حاضر از این روحیه به مثابه ماده شدن خصلتهای بورژوازی یاد نمود و آن را در تضاد با ایدئولوژی منافقین خواند و گفت : "خب ، معلوم است با این تفکر بایستی هم در چهارزبر می‌افتادیم، وقتی دیدار با فامیل بهانه‌ای برای رسیدن به هدف می شود ، بالطبع از جوهر و تقدس هدف غائی می کاهد.
