از قلعه اشرف عراق تا قلعه تیرانای آلبانی
شنبه, ۱۹ دی ۱۳۹۴، ۰۸:۵۴ ق.ظ
رهبری سازمان از روز اول برای انتقال
نیروهای سازمان از کمپ لیبرتی به کمپ تیرانا سعی می کند لیست افرادی را که
قرار است به آلبانی منتقل شوند و از طرف مقامات کمیساریای عالی پناهندگان
تنظیم شده است را تغییر دهد و لیست دلخواه خود را تنظیم کرده و کنترل شده و
بصورت قطره چکان افراد را در گروههای معمولا پانزده نفره با گماشتن سرتیم
هایی که همه از گماشتگان رجوی هستند به آلبانی منتقل شوند.
مدتی است که سازمان مجاهدین خلق (فرقه رجوی) بنابر جبر و فشار بین المللی و همینطور ترس از خشم مردم عراق مجبور شده است به جابجایی نیروهای خود از لیبرتی به آلبانی تن بدهد.
سازمان مجاهدین به خیال خام خود می تواند در آلبانی اشرف دیگری بسازد، در حالیکه موقعیت تیرانا در آلبانی با اشرف در عراق بسیار متفاوت است و هیچگاه سازمان موفق به این کار نخواهد شد و تفاوت یک کشور اروپایی با یک کشور جهان سوم و آنهم در کنار مرزهای ایران و البته با حمایت های صدام حسین برای همگان روشن است، خصوصاً اینکه اعضای فعلی سازمان هم اعضای چشم و گوش بسته و جوان 20 سال پیش و بیشتر نیستند و برای آنان بسیار روشن است که سازمان در آخر خط است.
برای درک بیشتر موضوع خوب است به گفته های یکی از جداشدگان در آلبانی توجه کنیم که در مطلب خود در فیس بوک آورده است:
رهبری سازمان از روز اول برای انتقال نیروهای سازمان از کمپ لیبرتی به کمپ تیرانا سعی می کند لیست افرادی را که قرار است به آلبانی منتقل شوند و از طرف مقامات کمیساریای عالی پناهندگان تنظیم شده است را تغییر دهد و لیست دلخواه خود را تنظیم کرده و کنترل شده و بصورت قطره چکان افراد را در گروههای معمولا پانزده نفره با گماشتن سرتیم هایی که همه از گماشتگان رجوی هستند به آلبانی منتقل شوند. همچنین در این رابطه برای کنترل بیشتر افرادی مانند جواد خراسان که یکی از فرماندهان خشن سازمان هست و فرزانه میدانشاهی را فرستادند تا اوضاع تشکیلات در حال فروپاشی را در اینجا کنترل کند. در اینجا مقر اصلی که نزدیک یک اتوبان هست و تماماً شیشه‌ای می باشد و بین ما به مقر 49 معروف است و در این مقر اصلی مسئولین سازمان یک سالن غذاخوری درست کرده اند که جلوی درب ورود و خروج آن پلیس آلبانی تردد ما را کنترل می کند و همچنین برای اینکه مسولین کشور آلبانی به سران سازمان اعتماد ندارند، یک اکیپ نگهبانی هم در این مقر مستقر کرده اند و همچنین این مقر محل کار و برگزاری نشست های تشکیلاتی توسط مسئولین سازمان می باشد. در اینجا علیرغم اینکه سازمان همیشه بر تمرکز نیروهای سازمان در یک محل اصرار داشته است و همواره وقتی هم که در عراق بودیم، روی این موضوع پافشاری می کرد و همیشه یکی از شروط اصلی اش در برابر تخلیه اشرف و خروج از عراق این بوده است که همه با هم و به صورت تمام تشکیلات منتقل شویم؛ ولی الان اینجا بر اساس دستورالعمل های تشکیلاتی شخص رجوی از تمرکز نیروهای سازمان جلوگیری می کنند و بطور خاص افرادی که تازه از کمپ لیبرتی به کمپ تیرانا منتقل می شوند، در اتاق های کوچک نگهداری می شوند و حتی برای اینکه افراد بیرون از محل سکونت خود را نبینند و تحرکات را دید نزنند و بقول معروف دچار لحظات جنسی نشوند تمامی پنجره های محل سکونتشان را با روزنامه می پوشانند. همچنین مرتبا از اورسورواز مقر اصلی سازمان در شهر پاریس به دستور شخص مریم رجوی یک اکیپ از مسئولین بالای سازمان که عمدتا از مسئولین زن می باشند، برای ترتیب دادن نشست های درون تشکیلاتی به اینجا اعزام می شوند که این اکیپ های اعزامی از طرف مریم رجوی دو هدف اصلی دارند. یکی اینکه با برگزاری نشست های درون تشکیلاتی و گذاشتن نوارهای تکراری انقلاب باصطلاح ایدیولوژیک و سخنرانی های تکراری رجوی از یاس و ناامیدی و سرخوردگی و ریزش و جدایی نیروهای سازمان و بطور خاص کادرهای تشکیلاتی جلوگیری کنند.
هدف دیگر سازمان در آلبانی اینست که با فرستادن جاسوسان خود بین نیروهای جداشده در اینجا روزانه از وضعیت فعالیت های جدا شدگان در اینجا گزارش تهیه کنند و به بالا بفرستند و همچنین بر اساس این گزارش ها خط و خطوط جدید را به ایادی سازمان برای تحت فشار قرار دادن افراد جدا شده بدهند و یکی دیگر از اهداف اصلی این اکیپ های اعزامی از جانب مریم رجوی به اینجا اینست که مرتباً با مسئولین کشور آلبانی جهت تلاش برای جایگزینی قلعه اشرف با کمپ تیرانا ملاقات می کنند و همچنین برای کنترل بیشتر تشکیلات نمایندگان سازمان مرتبا خودشان با مقامات کمیساریای عالی پناهندگان در ارتباط هستند و از ارتباط فردی افراد با مقامات کمیساریای عالی پناهندگان برای پی مسائل پناهندگی جلوگیری می کنند.
آری سازمان مجاهدین هم بخوبی می داند که دیگر به آخر خط رسیده و نیروهایی که به آلبانی رسیده اند دیگر آن افراد تشکیلاتی نخواهند بود، ولی به هر حال با چنگ و دندان تلاش می کند به هر نحو که شده چند صباحی آنان را در تشکیلات حفظ کند.
17 دی 94
نویسنده: سینا سپهر
منبع: پرونده سیاه
مدتی است که سازمان مجاهدین خلق (فرقه رجوی) بنابر جبر و فشار بین المللی و همینطور ترس از خشم مردم عراق مجبور شده است به جابجایی نیروهای خود از لیبرتی به آلبانی تن بدهد.
سازمان مجاهدین به خیال خام خود می تواند در آلبانی اشرف دیگری بسازد، در حالیکه موقعیت تیرانا در آلبانی با اشرف در عراق بسیار متفاوت است و هیچگاه سازمان موفق به این کار نخواهد شد و تفاوت یک کشور اروپایی با یک کشور جهان سوم و آنهم در کنار مرزهای ایران و البته با حمایت های صدام حسین برای همگان روشن است، خصوصاً اینکه اعضای فعلی سازمان هم اعضای چشم و گوش بسته و جوان 20 سال پیش و بیشتر نیستند و برای آنان بسیار روشن است که سازمان در آخر خط است.
برای درک بیشتر موضوع خوب است به گفته های یکی از جداشدگان در آلبانی توجه کنیم که در مطلب خود در فیس بوک آورده است:
رهبری سازمان از روز اول برای انتقال نیروهای سازمان از کمپ لیبرتی به کمپ تیرانا سعی می کند لیست افرادی را که قرار است به آلبانی منتقل شوند و از طرف مقامات کمیساریای عالی پناهندگان تنظیم شده است را تغییر دهد و لیست دلخواه خود را تنظیم کرده و کنترل شده و بصورت قطره چکان افراد را در گروههای معمولا پانزده نفره با گماشتن سرتیم هایی که همه از گماشتگان رجوی هستند به آلبانی منتقل شوند. همچنین در این رابطه برای کنترل بیشتر افرادی مانند جواد خراسان که یکی از فرماندهان خشن سازمان هست و فرزانه میدانشاهی را فرستادند تا اوضاع تشکیلات در حال فروپاشی را در اینجا کنترل کند. در اینجا مقر اصلی که نزدیک یک اتوبان هست و تماماً شیشه‌ای می باشد و بین ما به مقر 49 معروف است و در این مقر اصلی مسئولین سازمان یک سالن غذاخوری درست کرده اند که جلوی درب ورود و خروج آن پلیس آلبانی تردد ما را کنترل می کند و همچنین برای اینکه مسولین کشور آلبانی به سران سازمان اعتماد ندارند، یک اکیپ نگهبانی هم در این مقر مستقر کرده اند و همچنین این مقر محل کار و برگزاری نشست های تشکیلاتی توسط مسئولین سازمان می باشد. در اینجا علیرغم اینکه سازمان همیشه بر تمرکز نیروهای سازمان در یک محل اصرار داشته است و همواره وقتی هم که در عراق بودیم، روی این موضوع پافشاری می کرد و همیشه یکی از شروط اصلی اش در برابر تخلیه اشرف و خروج از عراق این بوده است که همه با هم و به صورت تمام تشکیلات منتقل شویم؛ ولی الان اینجا بر اساس دستورالعمل های تشکیلاتی شخص رجوی از تمرکز نیروهای سازمان جلوگیری می کنند و بطور خاص افرادی که تازه از کمپ لیبرتی به کمپ تیرانا منتقل می شوند، در اتاق های کوچک نگهداری می شوند و حتی برای اینکه افراد بیرون از محل سکونت خود را نبینند و تحرکات را دید نزنند و بقول معروف دچار لحظات جنسی نشوند تمامی پنجره های محل سکونتشان را با روزنامه می پوشانند. همچنین مرتبا از اورسورواز مقر اصلی سازمان در شهر پاریس به دستور شخص مریم رجوی یک اکیپ از مسئولین بالای سازمان که عمدتا از مسئولین زن می باشند، برای ترتیب دادن نشست های درون تشکیلاتی به اینجا اعزام می شوند که این اکیپ های اعزامی از طرف مریم رجوی دو هدف اصلی دارند. یکی اینکه با برگزاری نشست های درون تشکیلاتی و گذاشتن نوارهای تکراری انقلاب باصطلاح ایدیولوژیک و سخنرانی های تکراری رجوی از یاس و ناامیدی و سرخوردگی و ریزش و جدایی نیروهای سازمان و بطور خاص کادرهای تشکیلاتی جلوگیری کنند.
هدف دیگر سازمان در آلبانی اینست که با فرستادن جاسوسان خود بین نیروهای جداشده در اینجا روزانه از وضعیت فعالیت های جدا شدگان در اینجا گزارش تهیه کنند و به بالا بفرستند و همچنین بر اساس این گزارش ها خط و خطوط جدید را به ایادی سازمان برای تحت فشار قرار دادن افراد جدا شده بدهند و یکی دیگر از اهداف اصلی این اکیپ های اعزامی از جانب مریم رجوی به اینجا اینست که مرتباً با مسئولین کشور آلبانی جهت تلاش برای جایگزینی قلعه اشرف با کمپ تیرانا ملاقات می کنند و همچنین برای کنترل بیشتر تشکیلات نمایندگان سازمان مرتبا خودشان با مقامات کمیساریای عالی پناهندگان در ارتباط هستند و از ارتباط فردی افراد با مقامات کمیساریای عالی پناهندگان برای پی مسائل پناهندگی جلوگیری می کنند.
آری سازمان مجاهدین هم بخوبی می داند که دیگر به آخر خط رسیده و نیروهایی که به آلبانی رسیده اند دیگر آن افراد تشکیلاتی نخواهند بود، ولی به هر حال با چنگ و دندان تلاش می کند به هر نحو که شده چند صباحی آنان را در تشکیلات حفظ کند.
17 دی 94
نویسنده: سینا سپهر
منبع: پرونده سیاه
