روزگار غریبیست نازنین: چرخ فلک دنیا در فرقه رجوی برعکس می چرخد!!
پنجشنبه, ۱۰ دی ۱۳۹۴، ۰۷:۱۲ ق.ظ
محمد کرمی، وبلاگ عیاران، پاریس، بیست
و هفتم دسامبر ۲۰۱۵:… گروه سومی که از خون اسیران کمپ اشرف سابق، لیبرتی و
آلبانی تغذیه می کنند و به نوعی در جنایت ها و بلاهایی که سران فرقه بر سر
این دوستان اسیر می آورد شریک و زمینه ساز سیاسی آنها هستند اعضای بی شرف
به اصطلاح « شورای ملی مقاومت » در خارجه می باشند که زندگی راحت و مرفه
خودشان را در اروپا و آمریکا دارند و ماهانه …
سوال اساسی که اینجا پیش می آید این
است: چرا رجوی از دادن کمک هزینه به اعضای فرقه اش که در طی چند ده سال در
سخت ترین دوران ها و دشوار ترین شرایط عضو این فرقه بودند از موشک باران ها
تا بمباران ها و از در گیری ها با ارتش عراق تا وادار شدن به توهین به
خانواده های پیرشان که برای یک دیدار با عزیزانشان می آیند خودداری می کند
آن هم در شرایطی و با تعهداتی که فرقه طی آن از این افراد می خواهد به
عنوان سمپات وهوادار در کنارشان باشند ولی بازهم میخواهد بیشترین فشار را
به این افراد وارد کند؟.
از شش ماه قبل طبق خبرهایی که از شرایط کمپ آلبانی و تشکیلات فرقۀ رجوی در این کشور به دستم رسیده، بر سر کمک مالی سران فرقه با مقامات کمیساریا در عراق توافق کرده بودند که ماهی ۵۰۰ دلار کمک هزینه به افرادی که به آلبانی منتقل می شوند داده شود. این موضوع مدت زمانی بود که بین تشکیلات فرقه در آلبانی و تشکیلات آن در اور سورواز مورد بحث و جدل بود.
شش ماه پیش مریم قجر عضدانلو به سرکردگان فرقۀ خود در آلبانی پیشنهاد کرده بود که به نفراتی که جدا شده اند اما همراه فرقه هستند ماهانه ۸۰۰ دلار داده بشود. آنزمان مسئول تشکیلات آلبانی فرزانه میدانشاهی و اسماعیل مرتضائی ( جواد خراسان ) بشدت با این پیشنهاد مخالفت کردند. آنها گفته بودند که باید آنقدر کم به اینها هزینه بدهیم که همیشه وابسته به ما باشند.
چند ماهی بود این موضوع درون تشکیلات بحث می شد، در نهایت ماه قبل موضوع را تعیین تکلیف کردند، بدینگونه که آنها نفرات جدا شده ای را که به همراه فرقه هستند جمع کرده و در آن نشست مطرح کردند که از اول ژانویه ماهانه نزدیک ۳۵۰ دلار به هر فرد خواهند داد. در همان نشست بعضی از افراد اعتراض کردند که این کمک هزینه کم است و سران فرقه نپذیرفتند.
این شرح حال افرادی است که تمامی شرایط سخت سالیان عراق را تحمل کرده اند. از عملیاتهای مختلف و موشک بارانهای اشرف تا درگیریها با ارتش عراق بعد از سقوط صدام و تا موشک باران های لیبرتی هر یک از این افراد زخمی را با خود دارند. بنا بر این آنها به نوعی هر یک بخشی و عضوی از بدنه سازمان بودند و تا الان هم در کنار آن هستند و با تعهد های مختلفی هم که داده اند می خواهند در کنار سازمان محبوب خود باشند اما…
اما گروه دومی که فرقه به آنها کمک هزینه می پردازد هواداران و سمپات هایی هستند که بعضا قدیم ها، عضو سازمان بودنداما الان چند ده سال است به عنوان هوادار در کنار این فرقه هستند. البته این امر بستگی به نوع مصرف این افراد دارد.
کمک هزینه اینها از ۱۰۰۰ یورو شروع می شود تا ۲۵۰۰ یورو می رسد. این افراد هیچ کدام سختی ها و دشواری های عراق را اعم از درگیری ها ، موشک باران ها و سختی های تحریم ، و هیچ گونه فشار تشکیلاتی را ندیده اند، بلکه در کنار و در آغوش خانواده محترم خود، همراه زن و فرزندانشان در کشورهای پیشرفتۀ اروپا و آمریکا مثلا مشغول مبارزه!! هستند.
گروه سومی که از خون اسیران کمپ اشرف سابق، لیبرتی و آلبانی تغذیه می کنند و به نوعی در جنایت ها و بلاهایی که سران فرقه بر سر این دوستان اسیر می آورد شریک و زمینه ساز سیاسی آنها هستند اعضای بی شرف به اصطلاح « شورای ملی مقاومت » در خارجه می باشند که زندگی راحت و مرفه خودشان را در اروپا و آمریکا دارند و ماهانه هم بیش از۳۵۰۰ یورو دریافت می کنند و در مقابل آن هر از گاهی به فرموده مریم قجر پاچه یکی را می گیرند.
هر یک از آنان در هر ماه ۳ یا ۴ مقاله بیشتر علیه مخالفان و منتقدان فرقۀ رجوی بویژه جدا شدگان فرقه و شورای ویترینش می نویسند. محور اصلی همۀ این تلاشها و مقالات طبق خط داده شده از سوی رهبری فرقۀ رجوی این است که زمینه سازی کنند که دوستان اسیر فقط در عراق در کمپ لیبرتی بمانند. آنها یک بار به روی نامبارک خودشان نیاوردند که از امام و رهبر خود سؤال کنند چرا این نفرات را که مرغ عزا و عروسی رجویها شده اند به کشور ثالث انتقال نمی دهند؟.
و اما گروه آخر که تماما سیاست بازان بیگانۀ از دور خارج شده هستند و در کشورهای خود انواع پرونده های قضائی فساد و… دارند گروهی هستند که فرقۀ رجوی برای پیشبرد هدفش آنها را اجاره می کند بطوریکه دست مزد هر یک از این آقایان یا خانمها برای حضور یا سخنرانی در هر برنامۀ فرقه از ۱۵۰۰۰ دلار شروع می شود و تا ۴۰۰۰۰ دلار می رسد. البته این فقط پول حضور و سخنرانی آنها می باشد که غیر از هزینۀ هتل و غذا و کادوهای جانبی است که برای هرمسافرت آنان به طور جداگانه در نظر گرفته می شود.
سوال اساسی که اینجا پیش می آید این است: چرا رجوی از دادن کمک هزینه به اعضای فرقه اش که در طی چند ده سال در سخت ترین دوران ها و دشوار ترین شرایط عضو این فرقه بودند از موشک باران ها تا بمباران ها و از در گیری ها با ارتش عراق تا وادار شدن به توهین به خانواده های پیرشان که برای یک دیدار با عزیزانشان می آیند خودداری می کند آن هم در شرایطی و با تعهداتی که فرقه طی آن از این افراد می خواهد به عنوان سمپات وهوادار در کنارشان باشند ولی بازهم میخواهد بیشترین فشار را به این افراد وارد کند؟.
از حضرت امام رجوی غائب! باید پرسید: این با کدامین منطق «تبیین جهان» که ریاکارانه مثلا کلاس درسش را گذاشته بودی هم خوانی دارد؟!.
از شش ماه قبل طبق خبرهایی که از شرایط کمپ آلبانی و تشکیلات فرقۀ رجوی در این کشور به دستم رسیده، بر سر کمک مالی سران فرقه با مقامات کمیساریا در عراق توافق کرده بودند که ماهی ۵۰۰ دلار کمک هزینه به افرادی که به آلبانی منتقل می شوند داده شود. این موضوع مدت زمانی بود که بین تشکیلات فرقه در آلبانی و تشکیلات آن در اور سورواز مورد بحث و جدل بود.
شش ماه پیش مریم قجر عضدانلو به سرکردگان فرقۀ خود در آلبانی پیشنهاد کرده بود که به نفراتی که جدا شده اند اما همراه فرقه هستند ماهانه ۸۰۰ دلار داده بشود. آنزمان مسئول تشکیلات آلبانی فرزانه میدانشاهی و اسماعیل مرتضائی ( جواد خراسان ) بشدت با این پیشنهاد مخالفت کردند. آنها گفته بودند که باید آنقدر کم به اینها هزینه بدهیم که همیشه وابسته به ما باشند.
چند ماهی بود این موضوع درون تشکیلات بحث می شد، در نهایت ماه قبل موضوع را تعیین تکلیف کردند، بدینگونه که آنها نفرات جدا شده ای را که به همراه فرقه هستند جمع کرده و در آن نشست مطرح کردند که از اول ژانویه ماهانه نزدیک ۳۵۰ دلار به هر فرد خواهند داد. در همان نشست بعضی از افراد اعتراض کردند که این کمک هزینه کم است و سران فرقه نپذیرفتند.
این شرح حال افرادی است که تمامی شرایط سخت سالیان عراق را تحمل کرده اند. از عملیاتهای مختلف و موشک بارانهای اشرف تا درگیریها با ارتش عراق بعد از سقوط صدام و تا موشک باران های لیبرتی هر یک از این افراد زخمی را با خود دارند. بنا بر این آنها به نوعی هر یک بخشی و عضوی از بدنه سازمان بودند و تا الان هم در کنار آن هستند و با تعهد های مختلفی هم که داده اند می خواهند در کنار سازمان محبوب خود باشند اما…
اما گروه دومی که فرقه به آنها کمک هزینه می پردازد هواداران و سمپات هایی هستند که بعضا قدیم ها، عضو سازمان بودنداما الان چند ده سال است به عنوان هوادار در کنار این فرقه هستند. البته این امر بستگی به نوع مصرف این افراد دارد.
کمک هزینه اینها از ۱۰۰۰ یورو شروع می شود تا ۲۵۰۰ یورو می رسد. این افراد هیچ کدام سختی ها و دشواری های عراق را اعم از درگیری ها ، موشک باران ها و سختی های تحریم ، و هیچ گونه فشار تشکیلاتی را ندیده اند، بلکه در کنار و در آغوش خانواده محترم خود، همراه زن و فرزندانشان در کشورهای پیشرفتۀ اروپا و آمریکا مثلا مشغول مبارزه!! هستند.
گروه سومی که از خون اسیران کمپ اشرف سابق، لیبرتی و آلبانی تغذیه می کنند و به نوعی در جنایت ها و بلاهایی که سران فرقه بر سر این دوستان اسیر می آورد شریک و زمینه ساز سیاسی آنها هستند اعضای بی شرف به اصطلاح « شورای ملی مقاومت » در خارجه می باشند که زندگی راحت و مرفه خودشان را در اروپا و آمریکا دارند و ماهانه هم بیش از۳۵۰۰ یورو دریافت می کنند و در مقابل آن هر از گاهی به فرموده مریم قجر پاچه یکی را می گیرند.
هر یک از آنان در هر ماه ۳ یا ۴ مقاله بیشتر علیه مخالفان و منتقدان فرقۀ رجوی بویژه جدا شدگان فرقه و شورای ویترینش می نویسند. محور اصلی همۀ این تلاشها و مقالات طبق خط داده شده از سوی رهبری فرقۀ رجوی این است که زمینه سازی کنند که دوستان اسیر فقط در عراق در کمپ لیبرتی بمانند. آنها یک بار به روی نامبارک خودشان نیاوردند که از امام و رهبر خود سؤال کنند چرا این نفرات را که مرغ عزا و عروسی رجویها شده اند به کشور ثالث انتقال نمی دهند؟.
و اما گروه آخر که تماما سیاست بازان بیگانۀ از دور خارج شده هستند و در کشورهای خود انواع پرونده های قضائی فساد و… دارند گروهی هستند که فرقۀ رجوی برای پیشبرد هدفش آنها را اجاره می کند بطوریکه دست مزد هر یک از این آقایان یا خانمها برای حضور یا سخنرانی در هر برنامۀ فرقه از ۱۵۰۰۰ دلار شروع می شود و تا ۴۰۰۰۰ دلار می رسد. البته این فقط پول حضور و سخنرانی آنها می باشد که غیر از هزینۀ هتل و غذا و کادوهای جانبی است که برای هرمسافرت آنان به طور جداگانه در نظر گرفته می شود.
سوال اساسی که اینجا پیش می آید این است: چرا رجوی از دادن کمک هزینه به اعضای فرقه اش که در طی چند ده سال در سخت ترین دوران ها و دشوار ترین شرایط عضو این فرقه بودند از موشک باران ها تا بمباران ها و از در گیری ها با ارتش عراق تا وادار شدن به توهین به خانواده های پیرشان که برای یک دیدار با عزیزانشان می آیند خودداری می کند آن هم در شرایطی و با تعهداتی که فرقه طی آن از این افراد می خواهد به عنوان سمپات وهوادار در کنارشان باشند ولی بازهم میخواهد بیشترین فشار را به این افراد وارد کند؟.
از حضرت امام رجوی غائب! باید پرسید: این با کدامین منطق «تبیین جهان» که ریاکارانه مثلا کلاس درسش را گذاشته بودی هم خوانی دارد؟!.
