اندرجوی چه نیازهایی به تکرار وعده سرنگونی دارد؟

اما مهمترین نیاز رهبری مجاهدین به چنین وعده‌ای آن است که بدین وسیله از نیروهای بدبخت و محصور در اردوگاه تعهد هزارباره می‌گیرد که تشکیلات رجوی را ترک نکنند و کمی دیگر منتظر بمانند تا «خود رژیم سرنگون شود» و خود را در صورت تمایل برای ترک تشکیلات و اردوگاه، مستحق مرگ و نیستی بدانند و خائن و بی وجدان و مزدور بخوانند.

ایران دیدبان
این بار وعده سرنگونی را حامی اروپایی گروه تروریستی مجاهدین، استراون استیونسون داد، پس از آن که مریم رجوی در سال 2010 و پرویز خزایی در سال 2012 چنین وعده ای داده بودند!
هر بار که پای وعده دادن برای سرنگونی حکومت ایران به میان می آید، بهانه ای هم برای آن پیدا می‌شود تا رهبری و وابستگان مجاهدین از آن استفاده کنند و این وعده هزاران بار بی فرجام را تکرار کنند!
رهبری مجاهدین اما این بار وعده سرنگونی را با بهانه « تعمیق مرزبندی جناحها و انتخابات» در دهان استیونسون گذاشته است:
«شکاف انتخاباتی که در حال حاضر ایجاد شده ممکن است همانند جرقه برای کسانی عمل کند که از سرکوب فاشیسم مذهبی جانشان به لب رسیده است. هرچه این شکافها بیشتر می‌شوند مرزبندی جناحهای درونی رژیم عمیق‌تر می‌شوند. سال 2016سالی سرنوشت‌ساز برای ایران خواهد بود و ممکن است سال پایانی برای خطرناکترین رژیم باشد.»
این که رجوی رهبر مفقود مجاهدین خودش دیگر چنین وعده ای نمی دهد مربوط می شود به چندسال قبل از فرارش که در نشست جمعی صراحتاً گفت هر چه راجع به سرنگونی گفتم پس می گیرم و غلط کردم!
البته این غلط کردن از آن غلط کردنهایی بود که با نیت تحمیق نیروها بیان می شد، چرا که برای رجوی ضروری بود که اعضا شرایطی را با چشم انداز بلندمدت برای ماندن در عراق بدون هیچ امیدی به آینده بپذیرند.
اما این تاکتیک مانع از آن نشد که رهبری مجاهدین از وعده های توخالی برای سرنگونی استفاده کند تا این بار به این وسیله نیروهای ناامید از آینده و سرخورده را در اردوگاههای گروه نگه دارد.
مثلاً در سال 2007 رجوی، به نیروها اطمینان داد که جمهوریخواهان آمریکایی به ایران حمله خواهند کرد و این سال پایانی حکومت ایران است و ...
اما تکرار این ادعا و تمدید موعد سرنگونی چرا صورت می گیرد؟
واقعیت این است که قبل از هر چیز نیروهای وارفته و سرخورده این گروه به چنین امیدی نیاز دارند، آنها بایستی گمان کنند که روزی از آن زندانی که در آن گرفتارند خلاص خواهند شد و با به تخت نشستن رجوی فرصت خواهند یافت از مردم انتقام بگیرند.
سیاه نمایی اوضاع داخل کشورهم هست، به طور کلی دارو دسته رجوی علاقه دارند که اوضاع مملکت را بسیار وخیم نشان دهند و بحرانهای متعدد خود را فرافکنی می کنند.
وعده سرنگونی دادن البته از نظر رهبری پرت افتاده مجاهدین نوعی جنگ روانی هم هست و به اصطلاح می خواهد دل هواداران طرف مقابل را خالی کند...
اما مهمترین نیاز رهبری مجاهدین به چنین وعده ای آن است که بدین وسیله از نیروهای بدبخت و محصور در اردوگاه تعهد هزارباره می گیرد که تشکیلات رجوی را ترک نکنند و کمی دیگر منتظر بمانند تا «خود رژیم سرنگون شود.» و خود را در صورت تمایل برای ترک تشکیلات و اردوگاه، مستحق مرگ و نیستی بدانند و خائن و بی وجدان و مزدور بخوانند.
سال 2016 وانتخابات هم که بقایای رجوی وعده سرنگونی در آن سال و به این مناسبت را داده اند تمام خواهد شد و بایستی منتظر بهانه ی بعدی برای تکرار این وعده باشیم!

......................
۱۳۹۴/۱۱/۱۹