مجاهدین در آینه تاریخ

رهبران امروزی سازمان دریافته اند که دیگر در میان مردم پایگاه و جایگاهی ندارند و بایستی پایگاه و جایگاه خود را در میان بیگانگان و قدرتمندان جهانی پیدا کنند؛ برای همین هم تمامی شعارهای ضد امپریالیستی، جامعه بی طبقه توحیدی، طبقه کارگر و... را کنار گذاشته و سعی دارند گذشته و شعارهای ضد امپریالیستی خود را شستشو دهند تا مورد اعتماد قدرت های جهانی قرار گیرند.

سرنوشت سازمان مجاهدین خلق آینه عبرتی است برای مردم ایران که راه را از چاه و سره را از ناسره تشخیص دهند. عده ای بر این باور هستند که سازمان مجاهدین خلق ایران از همان ابتدای تأسیس خود سازمانی گمراه و التقاطی بوده است که با مخلوط کردن چندین ایدئولوژی ناهمگون تشکیل شده است، مثلاً بحث هایی شبیه اقتصاد، سوسیالیزم، بازار، تقسیم بندی طبقاتی (کمون های اولیه، برده داری، فئودالیته، بورژوازی و...) را از مکتب کمونیزم دریافت کرده و بحث هایی مانند جهاد، شعائر، توحید، معاد و... از مکتب اسلام و همچنین دریافت هایی از عرفا و سربدارانی همچون مولانا و منصور حلاج و...

اما نظر شخصی من این است که گرچه پایه ریزی ایدئولوژیک مجاهدین از همان ابتدا اصولی نبوده و دارای پختگی مبارزاتی و اعتقادی نبوده است، اما رهروان آن در آن زمان جوانانی صادق بوده اند و برای همین هم با اقبال توده ای و اجتماعی روبرو بوده اند. بنظر من ملاک قضاوت مردم هستند، عامه مردم اشتباه نمی کنند، آنان قهرمانان خود را بخوبی می شناسند و درست برای همین هم هست که امروزه دیگر نه تنها از آن اقبال عمومی و سمپاتی اجتماعی خبری نیست، بلکه هیچ کس در داخل ایران حتی در خلوت خود هم نمی خواهد خود را از مجاهدین بداند، زیرا سنگینی خیانت و جاسوسی و همراه شدن با دشمن ایران زمین بر دوش آنان سنگینی می کند.

رهبران امروزی سازمان دریافته اند که دیگر در میان مردم پایگاه و جایگاهی ندارند و بایستی پایگاه و جایگاه خود را در میان بیگانگان و قدرتمندان جهانی پیدا کنند؛ برای همین هم تمامی شعارهای ضد امپریالیستی، جامعه بی طبقه توحیدی، طبقه کارگر و... را کنار گذاشته و سعی دارند گذشته و شعارهای ضد امپریالیستی خود را شستشو دهند تا مورد اعتماد قدرت های جهانی قرار گیرند.

آنان که روزی به مبارزه با رژیم صهیونیستی و اسرائیل غاصب می بالیدند و کادرهای خود را به فلسطین برای جنگیدن و آموزش فنون جنگ چریکی اعزام می نمودند، امروزه از آن گذشته خود شرمگین هستند، دیروز به آستانبوسی آریل شارون قصاب صبرا و شتیلای رفتند و امروز دستبوس بنیامین نتانیاهو که خواستار نابودی و محو ایران از کره زمین است می باشند.

به همه این اربابان می توان پادشاهان سعودی، اردنی و قطری را هم اضافه کرد. البته برای آستانبوسی امیر کویت هم کم نگذاشته اند (پادشاهان و امیرانی که در گذشته سران ارتجاع و نوکرها و سگ های زنجیری امپریالیزم نامیده می شدند) گویا دلارهای نفتی و درهم و دینارهای عربی آنقدر قدرت داشته است که نظر مجاهدین خلق را 180 درجه درباره آنان تغییر داده و آنان را مدافع آزادی و سردمدار مبارزه با تروریزم بنامد.

آری فاصله این سازمان از مردم در حال حاضر سال نوری است و هر روز به آن اضافه می شود. مردم ایران نمی پذیرند سازمانی که زمانی با دشمن آنان همپیمان بوده و در جنگ دشمن را یاری کرده، امروز هم در کنار عربستان، اسرائیل و آمریکا ادعای حمایت و هواداری خلق قهرمان ایران را داشته باشد.

تجربه ثابت کرده است برای ماندگاری، سربلندی و سرافرازی حمایت توده ای لازم است و این سربلندی و سرفرازی با دلار نفتی و درهم و دینار عربی بدست نمی آید، بلکه از پایبند بودن به اصول اجتماعی و عدم خیانت به خلق فراهم می شود، اصولی که سازمان مجاهدین سالهاست که فرسنگ ها از آن فاصله گرفته است.
گرچه دیگر بازگشتی برای این سازمان به دامان خلق میسر نیست، اما آنان می توانستند در روزهای آخر حیات خود به اشتباهات خود اقرار و اعتراف کرده و در پیشگاه خلق اظهار ندامت کنند تا بتوانند آخرین روزهای عمر خود را با اندکی آرامش سپری کنند