آتش در خرمن مجاهدین خلق
دوشنبه, ۳۱ خرداد ۱۳۹۵، ۰۹:۱۵ ق.ظ
کشورهایی که مدعی هستند این سازمان تغییر
کرده و از روش های تروریستی و غیر دموکراتیک فاصله گرفته است، باید بدانند
که این سازمان هیچگاه تغییر نخواهد کرد و اگر امروزه بدلیل مصالح خود بظاهر
از این اقدامات فاصله گرفته است در زمان لازم به اصل خویش (که همانا ترور و
خشونت است) باز خواهد گشت و افعی هیچگاه کبوتر نخواهد زائید...
ماه خونین خرداد گرچه یادآور حرکت
نابخردانه، ضد ایرانی و ضد انسانی سرکردگان فرقه تروریستی و ضاله مجاهدین
خلق است، ولی این ماه در دل خود رخدادهای خونین دیگری نیز دارد که نه تنها
برگ برنده رهبران مجاهد نیست، بلکه داغ ننگی است بر پیشانی این رهبران
خودکامه، عوامفریب، خودشیفته و دیوانه که راهی جز خشونت و تباهی نمی
شناسند.
زمانی که به ناگاه کاخ رؤیاهای رجوی بهم ریخته و صاحبخانه و حامی بزرگ خود صدام حسین در حمله ائتلاف بزرگ به ریاست آمریکا را از دست داد (در جنگ خلیج دوم که آمریکا و کشورهای ائتلاف به عراق حمله کرده و کشور عراق را اشغال نمودند) عجولانه و با دستپاچگی مریم رجوی و تعداد دیگری از مهره های کلیدی خود را به فرانسه اعزام نمودند، از آنجا که این سازمان هنوز در لیست تروریستی غرب (اروپا و آمریکا) بود، بعد از مدتی پلیس فرانسه با زیر نظر گرفتن اقدامات این سازمان و رهبر آنان (مریم رجوی) در اورسوراواز متوجه حرکات مشکوکی از جانب آنان شد، بنابراین در خرداد 82 (ژوئن 2003) اقدام به حمله به پایگاه این سازمان می نماید که در این حمله غافلگیرانه به مقر مجاهدین در فرانسه، پلیس آن کشور موفق به کشف و ضبط میلیون ها دلار آمریکایی و مقادیر زیادی اسناد و مدارک پولشویی و فعالیت های غیرقانونی می شود که در نتیجه آن مریم رجوی بازداشت می شود.
سازمان مجاهدین خلق که از این اقدام پلیس فرانسه شوکه و غافلگیر شده است، تنها راه را در یک حرکت غیرانسانی می بیند. بنابراین بلافاصله دستور تشکیلاتی خودسوزی و خودکشی نیروها را صادر کرده و در فاصله ای اندک چندین نفر در فرانسه و سایر کشورها اقدام به خودسوزی کرده و تعدادی با این شیوه کثیف و بدستور رجوی در شعله های آتش می سوزند و بدین ترتیب بار دیگر خرداد رنگ خون و آتش می گیرد و اینبار در قلب اروپا.
اگر خرداد سال 60 رهبران مجاهدین اعضاءِ و هواداران خود را به درون شعله های آتش و خون هدایت کردند، حالا و پس از گذشت بیش از بیست سال بار دیگر برای بقای خود، این هواداران و اعضای نگونبخت را با یک فرمان ضد انسانی و ضد تشکیلاتی به کام مرگی دردناک و هولناک می فرستند.
کشورهایی که مدعی هستند این سازمان تغییر کرده و از روش های تروریستی و غیر دموکراتیک فاصله گرفته است، باید بدانند که این سازمان هیچگاه تغییر نخواهد کرد و اگر امروزه بدلیل مصالح خود بظاهر از این اقدامات فاصله گرفته است در زمان لازم به اصل خویش (که همانا ترور و خشونت است) باز خواهد گشت و افعی هیچگاه کبوتر نخواهد زائید.
ماه خرداد (ژوئن) همواره نمایانگر خوی و خصلت خشونت در سازمان بوده است، از خرداد سال 60 که دستور سراسری جنگ و خونریزی و ترور صادر شد تا خرداد 82 که دستور خودسوزی سراسری صادر شد و تعدادی هوادار و اعضای نگونبخت در شعله های آتش سوختند و این ماه برخلاف ادعاهای سازمان مجاهدین خلق، نه تنها سند افتخار و پیروزی مجاهدین نیست، بلکه سند تروریستی بودن آن سازمان می باشد که روزی باید بخاطر آن در پیشگاه خلق و حتی خانواده های قربانیان جوابگو باشند.
منبع: پرونده سیاه
زمانی که به ناگاه کاخ رؤیاهای رجوی بهم ریخته و صاحبخانه و حامی بزرگ خود صدام حسین در حمله ائتلاف بزرگ به ریاست آمریکا را از دست داد (در جنگ خلیج دوم که آمریکا و کشورهای ائتلاف به عراق حمله کرده و کشور عراق را اشغال نمودند) عجولانه و با دستپاچگی مریم رجوی و تعداد دیگری از مهره های کلیدی خود را به فرانسه اعزام نمودند، از آنجا که این سازمان هنوز در لیست تروریستی غرب (اروپا و آمریکا) بود، بعد از مدتی پلیس فرانسه با زیر نظر گرفتن اقدامات این سازمان و رهبر آنان (مریم رجوی) در اورسوراواز متوجه حرکات مشکوکی از جانب آنان شد، بنابراین در خرداد 82 (ژوئن 2003) اقدام به حمله به پایگاه این سازمان می نماید که در این حمله غافلگیرانه به مقر مجاهدین در فرانسه، پلیس آن کشور موفق به کشف و ضبط میلیون ها دلار آمریکایی و مقادیر زیادی اسناد و مدارک پولشویی و فعالیت های غیرقانونی می شود که در نتیجه آن مریم رجوی بازداشت می شود.
سازمان مجاهدین خلق که از این اقدام پلیس فرانسه شوکه و غافلگیر شده است، تنها راه را در یک حرکت غیرانسانی می بیند. بنابراین بلافاصله دستور تشکیلاتی خودسوزی و خودکشی نیروها را صادر کرده و در فاصله ای اندک چندین نفر در فرانسه و سایر کشورها اقدام به خودسوزی کرده و تعدادی با این شیوه کثیف و بدستور رجوی در شعله های آتش می سوزند و بدین ترتیب بار دیگر خرداد رنگ خون و آتش می گیرد و اینبار در قلب اروپا.
اگر خرداد سال 60 رهبران مجاهدین اعضاءِ و هواداران خود را به درون شعله های آتش و خون هدایت کردند، حالا و پس از گذشت بیش از بیست سال بار دیگر برای بقای خود، این هواداران و اعضای نگونبخت را با یک فرمان ضد انسانی و ضد تشکیلاتی به کام مرگی دردناک و هولناک می فرستند.
کشورهایی که مدعی هستند این سازمان تغییر کرده و از روش های تروریستی و غیر دموکراتیک فاصله گرفته است، باید بدانند که این سازمان هیچگاه تغییر نخواهد کرد و اگر امروزه بدلیل مصالح خود بظاهر از این اقدامات فاصله گرفته است در زمان لازم به اصل خویش (که همانا ترور و خشونت است) باز خواهد گشت و افعی هیچگاه کبوتر نخواهد زائید.
ماه خرداد (ژوئن) همواره نمایانگر خوی و خصلت خشونت در سازمان بوده است، از خرداد سال 60 که دستور سراسری جنگ و خونریزی و ترور صادر شد تا خرداد 82 که دستور خودسوزی سراسری صادر شد و تعدادی هوادار و اعضای نگونبخت در شعله های آتش سوختند و این ماه برخلاف ادعاهای سازمان مجاهدین خلق، نه تنها سند افتخار و پیروزی مجاهدین نیست، بلکه سند تروریستی بودن آن سازمان می باشد که روزی باید بخاطر آن در پیشگاه خلق و حتی خانواده های قربانیان جوابگو باشند.
منبع: پرونده سیاه
